Λόγος και αντίλογος για τα Γραφεία Τύπου στο εξωτερικό...
Αναφορικά με το σχόλιο που δημοσιεύτηκε
στην «Ελευθεροτυπία», στη στήλη «Πολιτικά Παρασκήνια», στο φύλλο της
24ης Ιανουαρίου 2013, με τίτλο «Αποκλεισμός δημοσιογράφων», η Ενωση
Ακολούθων Τύπου (ΕΝΑΤ) σχολιάζει:
«Σε κάθε σύγχρονη κοινωνία με δομές και κανόνες, η προβολή και η
προάσπιση της εθνικής εικόνας στο εξωτερικό είναι δημόσιες λειτουργίες
και ως εκ τούτου δεν έχουν δημοσιογραφικό χαρακτήρα. Στην Ελλάδα του
παραλόγου, όμως, παρουσιάζονται όροι όπως "κρατικοί δημοσιογράφοι", οι
οποίοι δουλεύουν μεν σε εφημερίδες, κανάλια και σταθμούς επιτελώντας το
δημοσιογραφικό τους έργο (δηλαδή τον έλεγχο της εξουσίας), πληρώνονται
όμως και από το Δημόσιο - και μάλιστα με μισθούς ΕΣΗΕΑ, εξαιρούμενοι,
φυσικά, μέχρι πρότινος από το ενιαίο μισθολόγιο.
Εχουν σχέση αυτοί οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι με τη δημοσιογραφία; Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η αξιόπιστη εφημερίδα σας δεν έχει κανένα πρόβλημα να παλεύει για την ενημέρωση και τη διαφάνεια και να ανέχεται "συναδέλφους" να πληρώνονται με παχυλούς μισθούς από το Ελληνικό Δημόσιο, τη στιγμή που αρκετοί δημοσιογράφοι απολύονται χωρίς αποζημίωση, δεν πληρώνονται καθόλου ή δουλεύουν για μισθό πολύ κατώτερο του βασικού. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι καταγγέλλονται στελέχη της δημόσιας διοίκησης, απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, του πλέον αξιοκρατικού τρόπου εισαγωγής στο Δημόσιο, επειδή απλά κάνουν τη δουλειά για την οποία εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα σε μια από τις πιο αξιόπιστες παραγωγικές σχολές της χώρας μας.
»Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον κλάδο των Γραμματέων και Συμβούλων Επικοινωνίας, μπορείτε να ανατρέξετε στην ιστοσελίδα http://icp-forum.gr/wp/.
Παρακαλούμε για τη δημοσίευση του ανωτέρω σχολίου σύμφωνα με τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και τη νομοθεσία περί Τύπου».
Απάντηση:
Τα Γραφεία Τύπου Εξωτερικού (ΓΤΕ) δεν είναι τμήματα δημοσίων σχέσεων για «προβολή και προάσπιση(!) εθνικής εικόνας». Τύπος σημαίνει πρώτιστα ενημέρωση, η κύρια δημοσιογραφική λειτουργία. Αλλωστε είναι διακριτός ο ρόλος της ενημέρωσης από την επικοινωνία, ενώ το ίδιο διακριτός είναι και ο ρόλος των δημοσιογράφων από εκείνον των δημοσίων υπαλλήλων. Σε καμία περίπτωση οι δημοσιογράφοι δεν μπορεί και δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Ακόμη και αν εργάζονται στο Δημόσιο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, έχουν προσληφθεί εξ αρχής ως δημοσιογράφοι μέλη των ενώσεων συντακτών (ΕΣΗΕΑ κ.ά.), απασχολούνται στο πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων και δεσμεύονται από τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας που είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν. Συνεπώς:
1Δεν υπάρχουν κρατικοί δημοσιογράφοι (ούτε βέβαια οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να θεωρούνται κρατικοί υπάλληλοι, αυτό είναι όμως άλλο ζήτημα). Ως σύμβουλοι Τύπου σε ΓΤΕ κ.ά., οι δημοσιογράφοι οφείλουν σεβασμό στους δημόσιους υπαλλήλους, συνεργαζόμενοι στο πλαίσιο αρμοδιοτήτων τους και αντίστροφα.
2 Ο δημοσιογράφος συνιστά ιδιότητα και όχι ειδικότητα (άρθρο 14 παρ. 2 του Συντάγματος). Ως εκ τούτου, δεν νοείται γι' αυτόν κανενός είδους υπαλληλική σχέση.
Ως προς το θέμα «κρατικοί δημοσιογράφοι» με «παχυλούς» μισθούς σε κανάλια κ.ά., συνάδελφοι της ΓΓΕ δηλώνουν ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι στο χώρο τους, και αν γνωρίζουν οι κύριοι της ΕΝΑΤ έναν (1), ας τον αναφέρουν. Αντίθετα, οι οικογενειακές απολαβές συμβούλων επικοινωνίας, συνυπηρετούντων σε Γραφείο Τύπου ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, λένε οι ίδιοι, είναι μόλις 25.000 ευρώ το μήνα!
Η αναφορά τέλος της ΕΝΑΤ σε μια «Ελλάδα του παραλόγου»(!) προκαλεί τουλάχιστον θλίψη και προβληματισμό, καθώς φαίνεται να αντανακλά την «εθνική εικόνα» της χώρας, όπως τη συλλαμβάνουν προφανώς μέλη της σήμερα. Αυτή την εικόνα της Ελλάδας θέλει μήπως η ΕΝΑΤ να προβάλλει και στο εξωτερικό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου